De slipjacht / La Vènerie

De vènerie, of chasse a courre, is een eeuwen oude manier van jagen, waarbij men tracht een wild dier met een meute honden te volgen en eventueel te pakken al dan niet met success. Bij de slipjacht is het wild dier vervangen door een getrokken spoor. Alleen de honden jagen dankzij hun natuurlijk instinct en hun uitgesproken reukorgaan, de mens als jager is er alleen om ze te begeleiden.

Slipjacht
Zondag 27 oktober 2024
Sint -Hubertusplein Wiemesmeer

08.30 uur: Opening ontbijt tot 11.30

9.30 uur: Sint Hubertusviering met de Koninklijke Jachthoornkring 'De Gezellen van Sint Hubertus'

11.00 uur: Opzadelen paarden en tuigen jachtspannen

11.30 uur: Meet: presentatie en zegening van de meute, ruiters en de jachtspannen.

11.45 uur: vertrek van de jachtstoet en fietstocht

Sherrystop

Voor slechts 3 euro kun je deze sfeervolle stop meemaken en begeef je je op jouw stalen ros tot deze prachtige stop of laat je brengen met de bus naar de sherrystop! (inclusief verzekering)

afsluiting Kill aan het Sint-Hubertusplein

aansluitend vanaf 18.00 uur: Jachtmaal in zaal Posthalt met als afsluiting de Afterhunt.

Inschrijven

Prijs

Slipjacht

Slipjacht, ontbijt en sherrystop

€ 75,- per persoon

Pakket Groom (max. 2)

Sherrystop, ontbijt, toegang sherrystop

€ 22,- per persoon

Ontbijt

Alleen ontbijt

€ 22,- per persoon

Afterhunt

Buffet in de Posthalt

€ 50,- per persoon

Prijzen onder voorbehoud

Sympathisanten

Sympathisanten en belangstellenden betalen € 5,-voor toegang tot de sherrystop, inclusief Sport-Vlaanderen verzekering voor fietsers of een heen en weer busrit voor de mensen die te voet zijn.

Équipage

De leden van een équipage noemt men "Les Boutons", zij mogen de jachtrok met de kleuren van de équipage dragen en actief aan de jacht deelnemen. Het ontvangen van de knoop (de zegel v.d. équipage) als nieuw lid is een ceremonieel moment na een testperiode. Elke équipage heeft een "Maître d’équipage" die de équipage aanvoert gesteund door de Piqueux. De "Piqueux" zorgt voor het in stand houden en de verzorging van de meute en paarden. Hij is bijgestaan door "les Valets de chiens".

Trouwe volgers van de vènerie zijn de spontane helpers die de spelregels kennen en de geest van het jagen doen respecteren. De communicatie tijdens de jacht gebeurde met de jachthoorn, hiervoor gelden bepaalde spelregels of étiquettes.

De in Frankrijk bejaagde dieren zijn het ree, het hert, het everzwijn, de vos, de haas en het konijn.

Frankrijk is het enige land in Europa waar men deze techniek van jagen gebruikt!

Foxhunting

Foxhunting, nog steeds bedreven in het Verenigd Koninkrijk, is een techniek van jagen die te vergelijken is met de vénérie. De hunts (équipages) zijn bijna op dezelfde manier samengesteld als bij de chasse a courre.

De Master (Maître), de Huntsman (Piqueux) de Whippers-in (Valets de chiens) en een kennelman die de honden verzorgt.

De leden van de Hunt dragen de rode jachtrok waarvan alleen de kleur van de kraag de Hunt bepaalt.

De duidelijke verschillen met de chasse à courre zijn:

Het tenue of de jachtrok.
Het soort terrein.
Het bejaagde dier. Bij foxhunting is het de vos uiteraard.
De Packhorn. Er zijn geen jachthoorns bij de foxhunting. Gezien het jagen in open terreinen zijn deze communicatie middelen overbodig.
Het hondenras.
De Engelsen zijn een hippisch volk, tijdens de jacht zijn er regelmatig zware hindernissen te springen zoals hagen, hekken en zelfs prikkeldraad.
The Kill en Le Curée.
De Jachttermen.

Le drag / De slipjacht

Zowel de chasse à courre als de foxhunting zijn jarenlang verboden. In Nederland sindts 1920 in Duitsland sindts 1900. Als alternatief heeft men de drag of de slipjacht in het leven geroepen. Dit is een imitatie van de vénérie of van de foxhunting. Lang geleden was het een militair gebruik.

In België heeft de drag het minste bekendheid verworven gezien men nog tot voor enkele jaren in het Waalse landgedeelte het levend wild bejaagde.

In de drag en in de slipjacht zijn de specifieke gebruiken en tradities terug te vinden van zowel de chasse a courre als van de foxhunting.

Tekst: G. Lemmens